Uwielbiam miasto. Ruch, światła i energia ładują mi baterie i nadają rytm. Jednak czasami marzy mi się ucieczka z miasta.
Ale czasami obfitość i intensywność miejskich bodźców sprawia, że mam ochotę się odłączyć. Uciec od miejskiego jazgotu w jakieś pole. Posłuchać ciszy, zaciągnąć się łąką, poniemyśleć. Przecież wystarczy 20 minut w samochodzie i lądujesz w innym świecie. Kuszące!
Szaro, zimno i leje. Nie wiem jak wam, ale mnie zaczyna już brakować słońca, ciepła i zieleni. Jestem dzieckiem lasu i od kiedy mieszkam w centrum miasta (chociaż bardzo to lubię), to tęsknię za chaszczami. Rok dzielę na 2 części: tę z liśćmi i bez. Sama obecność zielonego ładuje mi baterie. Wiosną mam ochotę z radości zjadać pierwsze listki. A kiedy już opadną jesienią to najchętniej dołączyłabym do bocianów i żurawi, bo lecą tam, gdzie coś rośnie.
Czas nadrobić nieco zaległości. Dziś wiosenna, kobieca sesja w plenerze. Będzie trochę ludowo, bardzo dziewczęco i odrobinkę demonicznie…
Pamiętacie podróże w czasie z „O północy w Paryżu” Allena? Ostatnio oglądałam powtórkę i najpierw uśmiałam się do łez, a potem rozmarzyłam: a gdyby tak przenieść się do czasów wiktoriańskich?
Kobieca sesja zdjęciowa
Kobieca czy dziewczęca – która natura jest Wam bliższa? A może obie, w zależności od nastroju? (chociaż ostatnio słyszałam, że „dziewczyńskość” to stan umysłu).
Zastanawiacie się czasem, jak mogłybyście wyglądać w zupełnie innej niż na co dzień wersji?
Sesja ciążowa to wyjątkowo wdzięczny temat. Tym razem do sesji mamy dołączyła córeczka i powstał ciepły, intymny portret macierzyństwa.
Już miałam dopisać „…o kocim spojrzeniu”, ale Mariola bardziej przypomina mi kameleona: na każdym ujęciu jest inna. Sami zobaczcie.
